تو در آن سوي ديوارها به خواب رفته اي
من اما با تو سخن خواهم گفت
تا سپيده
كه سر بر سينه ي تو
هم نفس شوم با نيستي
Saturday, December 23, 2006
تو در بستر خود
به اميد آينده
من در بستر خويش
در حسرت گذشته
تو مردانه مي خوابي
من زنانه مي گريم
زناشوئي اين زندگي اما
...
من مردانه به بستر مي روم
گرم و ساكت و بي تفاوت
تو زنانه سر مي گذاري بر بالين
سرد و پر حرف و سوزناك
من خوابهاي آسان مي بينم
و تو كابوس
تو ستاره مي شماري
و من پول
تو زيبايي
و من زشت
من خورناس مي كشم
و تو درد
تو به يلداي پارسال مي انديشي
و من به يلداي فردا
من مي خوابم
و تو بيداري
تو مي شتوي
و من كر
تو مي بيني
و من كور
تو خوبي
و من بد
اما
...
اين شعر است
و شاعر موجود غريبيست
بلند پرواز و رياكار
و من هر بار غريبانه
ايده ي تازه درام او مي شوم
و منفور مي شوم تا
داستان جاني بگيرد
آخر سر
هيچ كس به خود زحمت نمي دهد
تا به ياد بياورد
كه من هم
آدم ام
و هيچ كس باور ندارد كه
من هم
با غصه به خواب مي روم
اين گونه
هميشه تراژدي من
ميان درام هاي شاعر
گم مي شود
و شعر بي رحمانه
تمام مي شود
Monday, December 18, 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)
